İNSAN-I KAMİL

Ki bildim cümle Hak imiş arada gayrı yok imiş
Bikülli anda gark imiş ne ben varım ne irfanım

Bulundu bir tenü bir can bu mülkü ettiler seyran
Niyaziden görünen ol ben ancak ad ile sanım

Nefha-i Ruhulkudüstür suret-i insanı gör
Hakk'ı ispat eyleyen ol hüccet-i burhanı gör

Çarı unsurla mukayyet sen cihet zindanına
El cihetsiz alem-i dilde olan seyranı gör

Kıl iradet secdesin gel veçh-i insandan yana
İtme istikbar zinhar düşme şeytandan yana

Ya ilahi dil senin bu dildeki sevda senin
Katreyim ben katrem içre mevç uran derya senin

Senden özge zerre yoktur varlık izhar eyleyen
Hasılı her var olan esfel senin ala senin

Sür çıkar dilden sivayı ta tecelli de Hak
Padişah konmaz saraya hane mamur olmadan

İbret ile şeş cihetten görünen eşyaya bak
Cümle bir ayinedir kim veçh-i rahman ondadır

Mazhar-ı tamı veli insan yüzüdür şüphesiz
Künh-ü Zatı hem sıfatı cümle yezdan andadır

                                                     Niyazi Mısri (k.s.)