Penceremde kar var,gönlü yaralı insanlar gibi soğuk ve nesnel
Paylaşamadığın duygular vardır ya hani,
Bu kar,o duyguların sembolu adeta..
Düşlerimde seni görüyorum beyazlar içersinde;
Meçhule koşuyorsun elinde kırmızı bir gül,
Yüreğine ateş düşmüş gibi:Gözlerinden süzülen yaşlarla...
Göğsümün kafesine dar gelmekte bu can
Her an fırlıyacakmış gibi delicesine atmakta,
Acep nedir bu hal diye soruyorum kendime;
Yoksa ufukta yepyeni bir aşk mı var?
Bilinmezlik denen illet bana da bulaşmış,
Bir türlü kendimle başbaşa kalamıyorum.
Çareyi bilsemde,kendimi izah edemiyorum..
Yepyeni bir hayata dair,
Keskin adımlar atacağım..
Sevda denen ilaçtan artık; bende tadacağım..
Şeref Sancaklı 18/02/2015
Şeref Sancaklı 18/02/2015
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder